Yuiko Tsuruga

Yuiko jest raczej niską dziewczyną z burzą blond włosów, których nie jest w stanie okiełznać. Nie można jej nazwać klasyczną pięknością. Jest po prostu ciekawa w swej naturalności. Jej potencjalna atrakcyjność wynika z masy niedoskonałości i mankamentów. Spójrz na jej twarz; dość spore oczy w ciemno niebieskim kolorze, otoczone są długimi i gęstymi rzęsami. Dalej nos. Niby taki normalny- niezbyt duży, w sam raz, ale zwróć uwagę na to jak dumnie zadarty jest do góry, na nieszczęście posiadaczki. Usta średnie - nic specjalnego, na pewno nikt nie miał grzesznych myśli patrząc na nie.
Twarz zdecydowanie za drobna, ale żeby tego było mało, otoczona jest sięgającymi do talii płowymi włosami, a ukoronowaniem całej fryzury jest poszarpana grzywka.
Jej drobne ciało liczy sobie sto sześćdziesiąt dwa centymetry wzrostu. Cerę ma bladą, co niespecjalnie ją cieszy.

Charakter

Jeszcze się zdziwisz, jeszcze się przerazisz i jeszcze spróbujesz kwestionować. Jest taka inna, taka dziwna, taka odmienna. Z pewnością nie jest normalna, ale czy każdy powinien być? Nie należy do grona wyjątkowych; niedostępność, małomówność, wyniosłość – to nie ona, ona taka nie jest, brzydzi się tym całym tłumem, zlepkiem ludzi myślących o sobie, jak o jedynych stworzeniach na świecie. Jest inteligentna wcale nie cholernie, ale diabelsko. Tylko, że tego nie wykorzystuje, bo to, a bo tamto. Lenistwo skutecznie zwalcza każdą chęć działa, a pomysłów wcale jej nie brakuje. Czasami egoistyczna bo kiedy przychodzi, co do czego, to woli bronić własnego tyłka, niż jeszcze paru innych, jakiś obcych. Ludzie są jej potrzebni wyłącznie do rozrywki, do rozwoju, nie zaś aby było lepiej, przyjemniej, weselej. Nie ufa im, chociaż z pewnością chciałaby, żeby zrobili cokolwiek, aby to zmienić. Ciężko zdobyć jej przyjaźń, jeśli jednak w końcu komuś się to uda, może być pewien, że zawsze może na nią liczyć - nie łamie raz danego słowa, za przyjaciół gotowa byłaby wskoczyć w ogień. Ciągle łapie się na zbyt dużej naiwności, ciągle marzy i gubi się we własnych myślach. Bywa niedokładna, powierzchowna, chaotyczna i niekonsekwentna. Ceni wolność i indywidualność, interesuje się... wszystkim.  Jej największą wadą z pewnością jest poczucie, że "jakoś to będzie" i że nie trzeba się starać, żeby coś osiągnąć. Efektem tej beztroski i lenistwa są zmarnowane szanse i gorzkie rozczarowania. Nie można nazwać jej nieśmiałą, nie można też mówić przy niej o nadmiernej odwadze, bo nigdy takiej w sobie nie odnalazła. Żadna z niej łamaczka serc, żadna romantyczka. To nie jej klimaty, nie umie kłamać, chociaż wyobraźnie ma przeogromną. Uwielbia natomiast, kiedy ktoś się stara, kiedy komuś zależy; wtedy sama się nakręca, sama czegoś chce, pragnie i musi to mieć. Nie umie czekać, nie umie milczeć, nie mówi znowu tak wiele, a oprócz tego dość często się śmieje. Przywiązana do wielu czynności, których odkrycie uznała za największy ewenement: biega, rysuje, czyta, przeklina śmiało, gestykuluje. Uparta, z wieloma zasadami, których może byś się po niej nie spodziewał. Kurczowo trzyma się własnej wersji wydarzeń, ale nie boi się zmieniać poglądów, bo przecież tylko idiota ich nie zmienia. Nie toleruje głupoty, przesady czy zachłanności, ale i tak postawi na swoim. Wokół siebie utrzymuje porządek, dla własnej wygody nie dba o punktualność. Jest zbiorowiskiem cech absolutnie nie współgrających ze sobą, kolidujących. Patrzy w gwiazdy, ale nie potrzebuje romantyzmu. Rysuje, ale nie chwali się tym nieustannie. Jest silna, bo tak ją wychowano, lecz wciąż daleko jej do postawy cierpiących księżniczek. Z premedytacją drażni swoich braci, przekomarza się z nimi, lecz, jej zdaniem, jest to oznaka siostrzanej miłości.

        Nie był wymagający. Leżał teraz na jej brzuchu, dysząc ciężko i ścierając pot z czoła. Od początku wiedziała, że to nie potrwa długo, ale i tak była rozczarowana. Z takimi jak on, spasionymi szlachcicami, nie można było liczyć na nic więcej niż kilka jęków i pełne fałszu słowa uznania. Mimo wszystko uśmiechnęła się gdy na nią spojrzał i przyzwalająco skinęła głową. Zawisł nad nią, a ona zatonęła w jego spojrzeniu. Właśnie dlatego go wybrała. Nie miał pięknych oczu - były zupełnie zwyczajne. Błętkine, tak samo jak jej. Ale otoczone długimi rzęsami idealnie pasowały do pięknie wykrojonej, widocznej nawet pod zwałami tłuszczu twarzy. Właśnie dlatego go wybrała. Poza tym miał ładne usta i całkiem niezły charakter. Tak... To był zdecydowanie dobry wybór... Przymknęła oczy i jęknęła zachęcająco, czując jego rękę na swojej piersi.***

Tsuruga Meisai (matka) - dumna i wyniosła kobieta. Pochodzi z Kraju Śniegu. Nazwanie jej indywidualistką byłoby delikatnie mówiąc niedopowiedzeniem. Ona wręcz kocha niezależność, poczucie wolności. Nienawidzi, gdy decyzje na jej temat podejmuje ktoś inny, niż ona sama. Nie szanowała ludzi, którzy nie byli w stanie dać jej prawa wyboru. Takich, którzy stawiali ją w sytuacjach, których nie znała. Między innymi dlatego zerwała wszelkie kontakty ze swoją rodziną. Poza tym szczegółem niewiele wiadomo o jej przeszłości. Jest piękna i potrafi ze swojej urody zrobić użytek. Typowa manipulantka. Wciąż analizuje - każdy ruch, każdy tik na twarzy, każde spojrzenie i zmianę w głosie. Po kilku minutach obserwacji rozmówcy, zna na dokładnie jego odczucia i potrafi nim dyrygować. Rozpieszczona i rozkapryszona, lubi luksus i nie toleruje brzydoty - czy to w swoim domu, u służby czy nawet u dzieci. Nie potrafi okazywać miłości czy czułości co nie oznacza, że nie kocha Yui i jej braci. Nie lubi, gdy ktoś robi jej na złość, a zwłaszcza, gdy chce być od niej lepszy nie dlatego by, coś później osiągnąć, ale by ją zezłościć. Spokojna i opanowana, nigdy nie wybucha, nie szuka zwady i powodu do kłótni. Nie ma przyjaciół, nie ma też wrogów, za to zawsze otacza ją wianuszek adoratorów. Bez zastanowienia spełnia swoje zachcianki i kaprysy, po trupach dąży do celu. Nie mówi za wiele, woli słuchać.

Tsuruga Akise (brat) -pierwsze dziecko Meisai. Ma 20 lat i jest jouninem Ukrytej Chmury. Uczynny? O tak. Godny zaufania? Na pewno. Akise to po prostu dobry duch, prawie nigdy się nie wścieka, każdego szanuje, w razie potrzeby wysłucha, no i ten jego niegasnący uśmiech, niejednej osobie poprawił się humor już od samego jej widoku. A on? Wcale się za takiego dobrego nie uważa, prawdopodobnie postawiłby nad sobą pół, jeśli nie całą wioskę, mimo to nie ignoruje swoich zalet i stara się je wykorzystywać, choć bardziej dla innych niż dla siebie. Strażnik porządku i sędzia całego zamętu. Nie znosi niesprawiedliwości. Często proszony jest o rozstrzyganie problemów i nigdy nie staje po czyjejś stronie z powodu zażyłości znajomości. Tkwi w przekonaniu, że naprawia świat i czyni go lepszym, oceniając obiektywnie cudze zachowania i upominając tych, którzy popełniają błędy. Regulamin jest dla niego rzeczą świętą, przestrzega zasad jak nikt w Kumo. Mimo wszysto jest bardzo radosną osobą, potrafi śmiać się kilka godzin pod rząd i nie odczuwać bólu mięśni brzucha. Gdy ktoś jednak naśmiewa się z niego lub jego roziny, poważnieje i najczęściej wybucha, kiedy żart wymyka się spod kontroli. Nie ma problemów z zawiązywaniem znajomości, lubi poznawać nowe osoby i móc rozmawiać z nimi na różne tematy. Opiekuje się rodzeństwem, jest raczej opanowany, bardzo pewny siebie i łagodny.

Tsuruga Ren (brat) - starszy o kilka minut brat bliźniak Yui. Wiecznie uśmiechnięty chłopiec z twardymi zasadami ograniczającymi jego poczynania. Szczery, inteligentny, rozgarnięty jak i ambitny. To jak spotkanie tornada z trzęsieniem ziemi. Z jednej strony tak szybko orientujesz się, co nastąpi kiedy dojdzie do zderzenia, lecz z drugiej wciąż masz wątpliwości. Wcześnie chodzi spać, więc wieczorową porą częściej znajdziesz go w domu niż w odległych zakamarkach wioski. Z drugiej strony lubi adrenalinę i z nadludzką przyjemnością podnosi jej poziom. Nie umie unikać błędów, nie ukrywa naiwnej natury. Nie potrafi rezygnować z czegoś, nawet jeżeli  naraziłby się na jeszcze większe straty. Pierwsze miejsce trzyma dla siebie, rzadko kiedy bawi się w tłumie. Dużo czyta. Uwielbia namiętność, delikatność i minimalizm. Nie umie i nie chce oprzeć się dziwnym nawykom; wejdzie do sklepu z najtańszymi przedmiotami, zakocha się w najchudszej i najbrzydszej dziewczynie, jeżeli tylko urzeknie go jakimś drobiazgiem, jakąś wyjątkową cechą, czymś innym. Zwraca uwagę na szczegóły, kocha się w detalach. Uzależniony od dobrych manier, choć często zdarza mu się zapominać o kulturze; zwłaszcza, kiedy pasja wejdzie mu w drogę. Nie znosi hałasu, chociaż często jest jego przyczyną, nie cierpi słuchać o obietnicach. Kradnie, kiedy uważa to za stosowne, nie ogranicza się do kodeksu przyjaźni. Lubi stawiać komuś granice, niechętnie słucha rozkazów. Bezgranicznie ufa tylko siostrze i bratu, gotów oddać za nich życie.