Klan Mekura

Miejsca: 0/5
Nacja klanu: Konoha
Informacje o klanie:
W pewnej niewielkiej wiosce w Kraju Doliny narodził się chłopiec imieniem Kazuyoshi. Dziecko od urodzenia było niewidome i nie było szans na to, by kiedykolwiek zaczęło widzieć. Przyczyna była prosta: nie miał źrenic, ani nawet tęczówek. Dla rodziców był to dużo szok, nigdy wcześniej w ich rodzinie nie zdarzyło się nic podobnego. Oboje tym bardziej opiekowali się synem i martwili, czy chłopiec nie ma jeszcze jakichś innych niepełnosprawności.
Dziecko jednak rosło i rozwijało się prawidłowo, raczkowało, potem zaczęło chodzić, a z czasem także mówić nie gorzej niż jego rówieśnicy. Był nie miej ciekawy świata od nich jednak z czasem zaczął odczuwać swoje ograniczenia. Miał natomiast bardzo dobrą pamięć więc już w wieku 5 lat doskonale poznał dom i jego otoczenie, więc mógł się sam po nim przemieszczać. Rodzice dbali jedynie o to, by po podłodze czy ziemi nie znajdowały się przedmioty o które mógłby się potknąć.
Pewnego dnia gdy spędzał czas przed domem, zaczepiła go grupka chłopców z sąsiedztwa. Jak to dzieci w jego wieku zaczęły mu dokuczać z tego powodu, że różnił się od nich. „Przywódca” grupy po kilku żartach na temat chłopca popchną go, a ten upadł. Kiedy się podniósł ten sam chłopak zamachnął się na niego z pięścią jednak ku zaskoczeniu wszystkich cios nie trafił, a co ciekawsze został bezbłędnie zablokowany. Cała grupka patrzyła ze zdziwieniem na tę sytuację, wyzwała młodego Mekura od dziwadła i uciekli. Kazuyoshi nie powiedział o tym wydarzeniu rodzicom, gdyż sam nie zrozumiał co się stało i domyślał się, że nikt mu nie uwierzy. Sam odniósł wrażenie, że dostrzegł lecącą w jego kierunku pięść.
Podobne zjawisko nie powtórzyło się przez kolejne 4 lata, jednak od czasu do czasu przywoływał to wspomnienie. Starał się też rozważać, czy nie potrafiłby świadomie wywołać takiego efektu, ale nie był w stanie wymyślić sposobu w jaki mógłby to zrobić.
Pewnego wieczora przybył do wioski ranny shinobi. Jego towarzysze zginęli podczas misji, a on sam prosił o pomoc mieszkańców. Tak się złożyło, że przyjęła go rodzina Kazuyoshi’ego. Shinobi miał na imię Tetsui i był zdumiony widząc sprawność z jaką funkcjonuje niewidomy chłopiec. Odkrył też, że ma on duży potencjał, a mianowicie spore pokłady chakry jak na jego wiek i to, że nigdy nie ćwiczył posługiwania się nią. W czasie, w którym przebywał w ich domu sprawdził swoje podejrzenia co do chłopca. Okazało się, że bardzo szybko pojął zasady działania chakry i zdawał się być gotowy do nauki jutsu. Tetsui zaproponował rodzicom Kazuyoshi’ego, że zabierze go do Konohy aby ten uczęszczał do akademii, jednak z obawy o syna nie zgodzili się. Zawiedziony shinobi opuścił wioskę po kilku dniach.
Chłopiec był zawiedziony, że nie zdążył nauczyć się więcej i miał żal do rodziców, że nie pozwolili mu wyjechać, jednak powziął zamiar samodzielnej nauki. Oczywiście bez wiedzy i pomocy ze strony doświadczonego shinobi nie opanował żadnego jutsu, lecz odkrył że kiedy kieruje charę do swoich oczu, zaczyna widzieć. Jednak nie było to normalne widzenie, przynajmniej nie takie jak opowiadali mu rodzice. Widział kontury przedmiotów i pewne odcienie brązów w jakich ukazywały mu się przedmioty. O ile był w stanie stwierdzić widział lepiej od „widzących” osób, gdyż potrafił dostrzec kamienie ukryte w kępach trawy, czy korzenie drzew schowane pod krzewami. Jednak nadal nie powiedział o tym odkryciu rodzinie.
Chłopiec nie poprzestał na tym i trenował dalej. W wieku 11 lat dokonał kolejnego odkrycia. Był w stanie wyostrzać inne swoje zmysły. Jednak odbywało się to kosztem innych. Dodatkowo mógł wybierać zmysł który wyostrzał i ten który osłabiał, np. wyostrzając słuch, osłabiał jednocześnie węch lub smak. Zauważył też, że może poprawiać swoją równowagę. W tym czasie przyszła też kolejna konfrontacja z tą samą grupą chłopaków, która mu kiedyś dokuczała. Wykorzystał najlepiej jak potrafił to czego nauczył się do tej pory: unikał wszystkich ciosów, zadziwiał ich swoją szybkością i zręcznością, a także obezwładnił wszystkich… swoim krzykiem. Wzmocnił go za pomocą chakry i ogłuszył chłopaków, po czym pozwolił uciec. Tak narodziła się pierwsza technika młodego Kazuyoshiego. Jednak całe zajście nie obeszło się bez echa. Rodzice chłopaków byli oburzeni jego zachowaniem i odwrócili całą sytuację tak, że to Kazuyoshi stał się oprawcą. Większość wioski odwróciła się od jego rodziny, nie rozumiejąc tego co dzieje się z chłopcem i po prostu bojąc się go.
Jednak to Wydarzenie tylko skłoniło go do cięższych treningów i tworzenia kolejnych technik. Przez to niechęć do jego osoby tylko się nasiliła, dlatego w wieku 18 lat opuścił wioskę. Pożegnał rodziców i ruszył w swoją wielką podróż.
Był silniejszy od większości ludzi i zbójów więc nie zbyt bał się podróżować nawet nocą. Pierwsze miejsce do którego chciał się udać była Taki-gakure, jednak nie sądził, by przyjmą go do akademii zważając na jego wiek. Dlatego wędrował od wioski do wioski wykonując pomniejsze prace. Zrządzeniem losu natrafił na Tetsui’ego, który jednak nakłonił go do udania się razem z nim do Taki. Potajemnie szkolił chłopaka w swoim domu, jednak nie uczył go technik. Jedyne w czym mu pomagał to doskonalenie tych stworzonych przez Kazuyoshi’ego i tworzenie nowych.
Stało się też tak, że chłopak poznał tu swoją wielką miłość i ożenił się. Przy pomocy Tetsui’ego zamieszkali niedaleko niego we własnym mieszkaniu i wiedli w miarę dostatnie życie. Po niedługim czasie Kazuyoshi i jego małżonka Shina doczekali się dzieci: syna Kazunari i córki Kazumi. Wszyscy zastanawiali się czy odziedziczyły one zdolności po ojcu, jednak nie można było tego stwierdzić od razu, gdyż dzieci miało „normalne” oczy.
Mijały więc lata pełne oczekiwań na to, czy jednak objawią się wśród dzieci jakieś niezwykłe zdolności. Kazuyoshi gdy mały 5 lat zaczął uczyć jak posługiwać się chakrą. Rodzeństwo dość szybko pojęło podstawy więc przeszedł do tego, by uświadomić je jak wysłać ją do oczu i sprawdzić, czy są w stanie opanować to, czego nauczył się ich ojciec. Po kilku dniach treningów oczy dzieci zareagowały: zniknęły tęczówki i źrenice, a oczy stały się całkiem białe. Nie trwało to długo, zaledwie parę sekund, po czym ich oczy wróciły do normalności. Wszystko to odbyło się w obecności Tetsui’ego, a on szybko doszedł do wniosku, że oto na jego oczach narodził się nowy klan.
Następne co wg. Tetsui’ego należało zrobić, to wyznać Takikage obecność Kazuyoshi’ego i opowiedzieć jego historię. Następnego dnia udali się razem do jego gabinetu. Jednak nie był on zadowolony z całego zajścia, głównie dlatego, że bez jego wiedzy Tetsui nauczał podstaw panowania nad chakrą kogoś spoza wioski, mimo że pochodził z Kraju Doliny. Kazuyoshi był jednak zdeterminowany, by przekonać wszystkich o swojej lojalności co do Taki jak i całego kraju oraz wyraził pragnienie dalszego życia w wiosce ze swoją rodziną. Wyznał też, że ma nadzieję, iż jego dzieci będą mogły uczęszczać do akademii. Takikage obiecał przemyśleć całą sprawę po czym zakończył to zebranie. Czas oczekiwania na odpowiedź trwał tydzień. Takikage zgodził się na to by Kazunari i Kazumi zostali w odpowiednim czasie zapisani do akademii, jednak decyzję o utworzeniu nowego klanu zostawił na później.
Tak właściwie klan został założony kiedy dzieci Kazuyoshiego były już dorosłe i mieli własne rodziny. Zostało całkowicie potwierdzone, że zdolności rodziny są dziedziczne, a Kazunari i Kazumi zasłużyli się dla wioski, jako dobrzy shinobi.
W tym okresie klan liczył 9 osób z czego 6 było użytkownikami nowego Kekkei Genkai zwanego Ishiki. Pozostałe osoby to małżonkowie Mekura. Z czasem jak klan się bogacił wykupił stosunkowo niewielki teren w wiosce, gdzie członkowie klanu pobudowali swoje domy. Póki powstały 3 takie domy, jednak w miarę biegu czasu powstawały kolejne.
Nigdy Mekura nie stał się bardzo licznym klanem, miał równasz swoje lepsze i gorsze czasy. Najbardziej utalentowani tworzyli nowe techniki, czy też szukali nowych zastosowań swoich umiejętności.
Członkowie klanu zawsze byli sobie równi i mieli te same prawa. Oczywiście na jego czele stała głowa klanu jednak miał on bardziej funkcję reprezentacyjną, a tylko w wyjątkowych sytuacjach przejmował funkcje zwierzchnika.
W tym stanie klan przetrwał do czasów obecnych i mimo przeciwności losu nie zatracił swoich ideałów.

Kekkei Genkai:

Ishiki

Są to umiejętności związane z kontrolowaniem zmysłów. Kiedy jest aktywne, oczy użytkownika stają się całkiem białe (na każdym poziom) przez to, że źrenice i tęczówki zanikają. Jednak to nie oznacza, że osoba używająca Kekkei Genkai ślepnie. Co ciekawe widzi lepiej niż normalnie ponieważ jest w stanie dostrzec kontury przedmiotów ukrytych w trawie, jednak nie jest tak silne by pozwalać widzieć przez inne przedmioty. Zdolność dostrzegania kolorów jest mocno zaburzona, gdyż wszytko jest w odcieniach brązu. Jednak dzięki temu, że wzrok działa inaczej, pozostałe zmysły się wyostrzają więc tak np. użytkownik jest w stanie w przybliżeniu określić co znajduje się w jego otoczeniu, czyli jego zakres widzenia jest taki sam jak przed użyciem Ishiki, jednak zyskuje on świadomość co znajduje się dookoła niego, jednak inaczej niż patrzyłby na niego. Czyli widzi coś co znajduje się przed nim, ale jest świadomy, że 2 metry za nim znajduje się przedmiot o kolistym nieregularnym kształcie. Dzieje się tak, gdyż użytkownik za pomocą słuchu potrafi podświadomie interpretować szybkość i częstotliwość rozchodzenia się dźwięku w otoczeniu. Nasuwa się pytanie co ma do tego rzekoma utrata wzroku. Otóż zdolności postrzegania przenoszone są na inne zmysły, głównie na słuch i dotyk. Użytkownicy Ishiki są znacznie zręczniejsi niż shinobii, którzy dorównują im poziomem. Dzięki temu są uzdolnieni w zakradaniu się, poruszaniu po terenach o urozmaiconej topografii oraz w unikach.
W związku ze wzmocnieniem zdolności zmysłu słuchu, każdy z użytkowników potrafi pięknie śpiewać, co z kolei ma związek z jutsu wykorzystującymi ten zmysł (jak choćby Ma-meido).
To Kekkei Genkai ma jeszcze jeden plus: czyni użytkownika niewrażliwego na genjutsu wzrokowe, w zależności od poziomu rozwoju.

Ishiki ma 3 poziomy swojego rozwoju:
- pierwszy polega na „utracie” wzroku i polepszenia się słuchu i dotyku, przez co w efekcie zdolność postrzegania się wyostrza (dochodzi do tego zwiększenie zręczności o 5%). Na tym poziomie „postrzeganie” świata, zależnie od otoczenia może wynosić do 30 m. Daje też odporność na podstawowe genjutsu wzrokowe.
- drugi to zdolność modulowania efektywnością zmysłów, czyli można polepszyć słuch, jednak odbywa się to kosztem innego zmysłu. Można w taki sposób oddziaływać na 2 zmysły, kosztem 2 innych(dochodzi do tego zwiększenie zręczności o 10%). Na tym poziomie „postrzeganie” świata, zależnie od otoczenia może wynosić do 60 m. Rośnie też odporność na genjutsu wzrokowe.
- trzeci to poprawienie swojego zmysłu równowagi, to polega na wzmocnieniu każdego ze zmysłów, a jedynym kosztem takiego zabiegu jest zwiększona ilość używanej chakry. Jednak jej ilość nie jest stała, zmniejsza się w miarę zdobywania doświadczenia(dochodzi do tego zwiększenie zręczności o 15%). Na tym poziomie „postrzeganie” świata, zależnie od otoczenia może wynosić do 120 m. Użytkownik jest całkiem odporny na genjutsu wzrokowe.

Techniki:

Sakebi

Polega na wzmocnieniu swojego głosu co w efekcie daje ogłuszenie przeciwnika. Można również tak sterować, aby fale dźwiękowe dotarły jedynie do przeciwników, aby nie ogłuszać towarzyszy. Można jedynie lekko oszołomić wroga jak i całkiem pozbawić go słuchu, co wymaga większej ilości chakry.


Munashii

Bardzo przydatne jutsu, które polega na całkowitym wyłączeniu wszystkich zmysłów, dzięki czemu można uwolnić się z każdego genjutsu.

Ma-meido

Dzięki lepszemu słuchowi i odpowiedniej modulacji głosu, wytwarzane jest genjutsu, które jest w stanie kontrolować przeciwnika, a przy większej ilości chakry również kilku. Może to być zwykła piosenka, czy po prostu nucenie jakiejś melodii, jedynym warunkiem jest to, że dźwięk musi być słyszalny dla przeciwnika.

Tore-ra- Tacchi

Dzięki wzmocnieniu zmysłu dotyku można wyczuć odległość, prędkość i kierunek poruszania się poszukiwanej osoby. Wystarczy przyłożyć do ziemi dłonie i wyeliminować jeden ze zmysłów.

Onken kaori

Kolejna technika tropiąca. Tym razem użytkownik wykorzystuje węch. Jest to dość skomplikowane, ponieważ trzeba nauczyć się oddzielać informacje, które docierają z otoczenia i wybrać tę, której poszukujemy. Wymaga ponownego nauczenia się poszczególnych zapachów i dopasowanie ich do źródeł.

Seido

Przez wzmocnienie zręczności (10%) ataki wręcz są bardziej precyzyjne i trafiają celniej, przez co wystarczy kilka ciosów by powalić przeciwnika. Minusem jest tutaj to, że kłopoty z celnością pojawiają się kiedy walczy się z większą ilością przeciwników.

Hanmoushou

Kiedy Kekkei Genka jest aktywne użytkownik poprzez bliskie patrzenie bezpośrednio w oczy przeciwnika jest w stanie go całkowicie oślepić. Podany tej technice traci wzrok na kilka minut. Wadą jest to, że musi być wykonana z bliskiej odległości.

Muchuu

Poprzez bezpośredni kontakt (proste uderzenie) i szybkie „wrzucenie” chakry w ciało przeciwnika wzmacniamy nagle jeden z jego zmysłów (najlepiej wzrok – czyli wrażliwość na światło przez co zastaje oślepiony lub słuch - ogłuszenie) przez co zostaje oszołomiony ogromną ilością informacji, które do niego docierają.
Konomi danzen

Dzięki maksymalnemu wzmocnieniu zmysłu smaku, użytkownik jest w stanie odtworzyć substancję/miksturę, którą skosztuje. Oczywiście jeśli zna (próbował wcześniej) poszczególne składniki. Jednak smakując poszczególne składniki (poznając je) także jest w stanie tego dokonać.

Kombinacje zmysłów, ograniczenia i zalety:
- wzmocnienie słuchu – oprócz zwiększenia zasięgu słyszenia użytkownik jest w stanie zapamiętać i naśladować zasłyszane dźwięki i odgłosy (np. ludzi zwierząt), co może być wykorzystywanie do nadawania zakodowanych sygnałów.
- słuch i dotyk – zwiększa się zręczność użytkownika, kosztem pozostałych zmysłów
- wzrok i słuch – zwiększa się obrona, czyli szansa na uniknięcie ataku, a także szansa skutecznego zakradnięcia się
- powonienie – zwiększa się szansa na odnalezienie przeciwnika
- smak – zwiększa się możliwość wyczuwania poszczególnych składników, tego co spożywa użytkownik, a także na wykrycie substancji trujących.
Wzmacnianie któregokolwiek ze zmysłów, czy też kilku na raz skutkuje osłabieniem pozostałych, im więcej zmysłów jest wzmacnianych, tym bardziej słabną pozostałe.