Wioska Sakai

Sakai to niewielka osada, która mieści się w odległości około 12 km od Konohy. Mieszkańcy zajmują się głównie wycinką drzew, ale także sadzeniem nowych.
Część mieszkańców zajmuje się rolnictwem, hodowlą zwierząt, handlem itp.
Ludzie są tu przyjaźni, ufni i pomocni. Wioska cieszy się spokojem, głównie ze względu na bliskość Ukrytej Wioski. Shinobi często się tu przewijają, więc mieszkańcy nie są niepokojeni nieproszonymi gośćmi.

- Każdemu się zdarza.
Skomentował pomyłkę senseia Shoto posyłając mu lekki uśmiech. W końcu taka pomyłka to przecież nic takiego, no nie? Wysłuchując wypowiedzi o trujących ziołach Shoto zmieszał się czy faktycznie nie wolałby sprzątać czegoś w wiosce.
- Ale w postaci ziół nie mają jeszcze tych NIEPRZYJEMNYCH wartości trujących?
Zapytał dla pewności, w końcu lepiej być ostrożnym.
- Yasuo. Chcesz ją na randkę zaprosić czy co, że tak wypytujesz?
Zażartował Shoto.

Na pytanie co do skutków zażycia samej rośliny sensei odpowiedział:
- Nie radzę jej kosztować. Chyba że zależy Ci na tym, aby w trybie pilnym wylądować na intensywnej terapii. Wszystko to powiedział z lekkim uśmiechem.
Yasuo obruszył się na Twoje pytanie.
- Co? Oszalałeś? Ciekawy jestem. Nic nigdy nie mówi, to chciałem wiedzieć!
Za to zauważyłeś, że Masami nie lubi być w centrum zainteresowania. Odwróciła wzrok zdecydowanie zawstydzona.
Co ciekawe Taki jak dotąd najspokojniejszy w całego zespołu wsparł dziewczynę wciskając się między nią a Yasuo.
- Dobrze już, dobrze. Jak nie chce to niech nic nie mówi.
Reszta drogi upłynęła w spokoju. Cieszyłeś się słońcem i delikatnym wiatrem. Można by pomyśleć, że idziecie na wycieczkę nie na misję.
Wioska także była spokojna, wszyscy mijani ludzie pozdrawiali was z uśmiechem, kiwali głowami lub pozdrawiali machając do was.
Dzieci biegały i bawiły się dookoła.
- Kobieta od której kupujemy zioła mieszka na końcu wioski. Powiedział sensei.
Dojście na miejsce zajęło wam mniej niż 10 minut.
- Zaczekajcie tu chwilę. Możecie odpocząć, coś zjeść, to nie powinno zając długo.

Chłopak zrozumiał, że lepiej uważać na roślinę ale sam fakt noszenia jej nie będzie chyba aż tak niebezpieczny. W końcu gdyby był to zapewne Hokage nie posyłałby po nią trójki geninów, którzy praktycznie na każdym kroku mogą zrobić sobie krzywdę. Na sytuację z Yasuo, Masami i Takim, Shoto nie powiedział nic, jedynie pokręcił głową w geście... sam nie wiem czego. Po prostu był zarówno rozbawiony jak i zażenowany sytuacją. Przez resztę drogi raczej zachował ciszę skupiając się na tym aby niespodziewanie nic ich nie zaatakowało. Na miejscu Shoto był niesamowicie zaskoczony reakcjami tubylców. Nie spodziewał się, że będą aż tak pozytywnie zaskoczeni. Gdy sensei zasugerował krótką przerwę kiedy on zajmie się interesami, Shoto usiadł, wyciągnął jedną bułkę i zjadł następnie popijając wodą. Na koniec przetarł usta chusteczką higieniczną, którą zaś schował do plecaka. W końcu nie wolno śmiecić! Jeżeli któryś z jego towarzyszy nic nie jadł, spytał czy nie chce może bułki. W końcu ktoś mógł akurat mieć pustą lodówkę czy coś. Cholera wie.

Wsunąłeś bułkę z apetytem i popiłeś wodą. Yasuo wyciągnął też jakąś kanapkę, za to Masami miała pięknie zapakowane, cudnie wyglądające i jeszcze lepiej pachnące obento... Pojęcia nie miałeś jak to możliwe, że była tak dobrze przygotowana. Może mama? Tata? Czy była jednak w stanie sama zdążyć to przygotować?
Mimo że przed chwilą jadłeś na widok takich pyszności ślinka Ci niemalże pociekła.
Yasuo także wpatrywał się w nie jak zaczarowany. Po chwili uświadomił sobie, że w plecaku coś jeszcze. Coś co okazało się być... Kawałkiem surowego mięsa dla Takiego... Oczywiście trzymał je w zamkniętym pojemniku, no ale zawsze...
Siedzieliście tak kilkanaście minut, atmosfera w wiosce była sielankowa. Ale w pewnym momencie Twoją uwagę przykuła dwójka mężczyzn, którzy zupełnie nie pasowali do tej atmosfery. Siedzieli jak gdyby nigdy nic na rogu jednego z domów, jednak mieli w sobie coś dziwnego. Znajdowali się trzy budynki od was, przy głównej ulicy.
Mieli ponure miny i skupione spojrzenie, trzymali się z dala od wszystkich, do tego zerkali na was co chwila. Jeden z nich pochwycił Twoje spojrzenie, wskazał was swojemu towarzyszowi, po czym oboje zniknęli za pobliskim budynkiem.

Chłopak zjadł posiłek z ogromną chęcią. Szybko jednak został sprowadzony do parteru pod względem umiejętności przygotowywania posiłków. Widząc bowiem obento był mega zauroczony. W obento, nie Masami, rzecz jasna. Nie wgapiał się jednak za długo w porcję koleżanki i zajął się sobą. Widząc osoby nie pasujące do krajobrazu wioski Shoto szybko zwrócił na nich uwagę. Gdy zniknęli za budynkiem zastanowił się przez chwilę.
- Widzieliście ich? Jakoś nie pasują tu. Negatywnie nastawieni do shinobi czy raczej mają jakieś głupie plany względem nas?
Spytał towarzyszy chcąc poznać ich opinię.

- Widziałam. Odpowiedziała Masami.
Przez chwilę wpatrywała się w miejsce, gdzie zniknęli.
- Coś im chodzi po głowie. Ale może pójdą po rozum do głowy. Dodała.
Yasuo zrobił tylko głupią minę.
- Co? O kim mówicie? Spytał.
Masami tylko westchnęła i pokręciła lekko głową.
Po kilku sekundach drzwi za waszymi plecami otworzyły się z hukiem. Masami zerwała się na równe nogi i ustawiła w pozycji bojowej. Yasuo ze znacznie mniejszym wdziękiem z wrażenia wylądował na czworaka, po czym jak szybko się dało wstał i też przyjął pozycję bojową.
Przez drzwi wypadł (dosłownie) sensei. Przewrócił się na kolana, oparł ręce o ziemię i ciężko zwiesił głowę.
Za nim nie było widać żadnego przeciwnika ani innego niebezpieczeństwa.
Natsume bardzo ciężko oddychał, a wręcz wydawało się, że nie może złapać tchu. Wyglądał jakby przebiegł maraton i to sprintem. Kiedy się wsłuchałeś uznałeś, że sensei bardziej charczy niż oddycha...
Masami zawołała wystraszona:
- Sensei! Co się dzieje?!
Dziewczyna opadła na kolana koło niego, a Yasou razem z Takim osłaniali go i wypatrywali niebezpieczeństw.
Trzymali też na dystans mieszkańców, którzy zaniepokojeni zaczęli się gromadzić i szeptać między sobą.
- Uciekajcie stąd! Zawiadomcie Hokage.... Albo Ayano. Powiedzcie, że... w Sekai są kłopoty. Polecił sensei. Mówił z trudem, między słowami łapiąc oddech.

Chłopak natychmiast podniósł się i prawą ręką sięgnął po kunaia. Takie nagłe wyskoczenie senseia z pomieszczenia było dość... nieoczekiwane! Zmieszany Senju nie wiedział w sumie co zrobić przez moment. Wysłuchał jednak słów mistrza i spróbował szybko zrozumieć sytuacje a następnie dostosować się do niej i znaleźć wyjście. Ale... co zrobić? "Że mamy uciekać? Ale czemu? Co się stało? I niby mamy go zostawić? Chyba poszalał!" Przeszło przez głowę. Szybko jednak zdał sobie sprawę, że z nim raczej mogą mieć problemy w ucieczce. Oczywiste dla Shoto było na tę chwilę tylko jedno. Nie warto pytać o to co się stało, bo to bez sensu. Słowa mistrza jasno ukazywały to co się stało. Ktoś był na tyle silny, że w moment i to po cichu załatwił go na tyle, że ledwo oddychał. W tym wypadku pozostało tylko posłuchać go i uciekać. Tylko czy zostawienie go w takim stanie nie sprawi, że więcej już się nie spotkają. Senju podszedł natychmiast do mistrza i zaczął go podnosić.
- Yasuo, pomóż. Taki go weźmie.
Wydał polecenie, tym razem nie patyczkując się z pytaniami czy się zgadzają.
- Asekuruj go. Masami pobiegniesz razem ze mną z tyłu. Spadamy do wioski. Już, teraz.
Kontynuował po czym położył senseia na wilku. Następnie złożył ręce w Mokutona i szybko wykonał coś na deseń... siodło-smyczy, która miała posłużyć temu aby sensei nie spadł i jako tako trzymał się wilka bez użycia dużej ilości siły podczas biegu. Następnie wydał polecenie na to aby ruszyli. Biegł z tyłu, za Takim i Yasuo, starając się utrzymać równe tempo z Masami. Cały czas zwracał uwagę na to co się dzieje. Szczególnie uważał mijając uliczkę w której schowało się tych dwóch dziwaków.

Kiedy podnosiłeś sensei'a o mało nie cofnąłeś się z zaskoczenia. Jego oczy były straszne: całe czerwone, źrenice niezdrowo rozszerzone... Z jednego oka spłynęła krwawa łza. Zaraz po niej popłynęły kolejne. Zauważyłeś też stróżki krwi płynące z jego uszu.
Yasuo przyskoczył, żeby pomóc Ci "usadowić" sensei'a na Takim, który lekko ugiął się pod jego ciężarem. Widać było, że sensei zużył całe siły na to jedno polecenie, które i tak postanowiliście zignorować.
- Jasny gwint! Co się dzieje? Dziwił się chłopak.
Stworzyłeś coś na kształt uprzęży, jednak nie mogła być zbyt gruba, i ciężka żeby dodatkowo nie obciążać wilka. Potrzebowałeś chwili, żeby dopasować ją tak, żeby Taki mógł swobodnie biec...
Krew sensei'a plamiła jego nieskazitelnie białą sierść.
Zdążyliście zrobić kilka kroków, kiedy za wami rozległ się tupot stóp dwóch osób. Z chaty wybiegło dwóch mężczyzn w maskach, ale nie takich jakie zwykle nosił sensei. Te były podobne to szpitalnych, ale znacznie grubsze.
Zaraz skręcili w prawo i szybko się od was oddalali. Każdy z nich miał w ręku paczkę ze znakiem Liścia!
- Oni ukradli zioła! Zawołała Masami.

Shoto był niesamowicie zmieszany sytuacją. Nie miał najmniejszego pojęcia co tak naprawdę się stało. Widząc rany senseia starał się wywnioskować co tak naprawdę się stało. Czerwone oczy, rozszerzone źrenica, krew z oczu i uszu. Oczywiste było, że nie są to rany zadane w uczciwej walce. Najwidoczniej napastnicy wykorzystali jakiś środek, którym szybko obezwładnili senseia. Tymbardziej, że mimo będąc blisko miejsca wydarzenia, trójka geninów nie usłyszała nic pokojącego. Najgorsza była jednak krew na sierści wilka. Uświadomiła ona młodzieńca, że zabawy się skończyły i skoro sensei został tak załatwiony, to oni też mogą tak skończyć, jeżeli nie przemyślą wszystkich swoich działań. Gdy już miał wydać polecenie do ucieczki, zauważył dwie osoby uciekające w maskach. Wtedy stało się jasne, że załatwili go czymś w deseń gazu!
- Yasuo, bierz mistrza do wioski. W okolicy pewnie będzie jakiś patrol albo nawet wieża obserwacyjna, ktoś na pewno Ci pomoże. Liczę na Ciebie.
Powiedział do towarzysza po czym spojrzał na Masami i tym razem jej wydał polecenie.
- My zajmiemy się paczkami.
Po czym ruszył biegiem w kierunku mężczyzn, którzy uciekali. Po drodze przekazał jeszcze towarzyszce.
- Oczywiste jest, że załatwili go jakimś gazem albo trucizną. Uważaj co wdychasz bo niewiadomo czego konkretnie użyli.
Następnie starał się dogonić przeciwników. Gdy był niedaleko nich, złożył pieczęć Mokutona i spróbował stworzyć w ziemi przy przeciwniku korzeń, o który to miał się przewrócić. Jeżeli mu się udało, stworzył szybko wokół osoby leżącej grube i silnie ściśnięte drewniane sznury, które miały go na chwilę powstrzymać przed ucieczką i pozwolić Masami na odebranie przesyłki. Kolejno ruszył za drugim i spróbował go powstrzymać w podobny sposób. Cały czas oczywiście uważał, żeby nie zostać zaskoczonym przez innego napastnika.

Yasuo skinął tylko głową (o dziwo!) i pognał z Takim i sensei'em tak szybko jak się dało w tym okolicznościach.
Razem z Masami rzuciliście się w pościg za złodziejami.
W momencie w którym zacząłeś składać pieczęcie drogę zastąpiło wam dwóch facetów, dokładnie tych samych, którzy was obserwowali! W rękach mieli nieprzyjemnie wyglądające noże.
Dziewczyna w pierwszym odruchu zawahała się na ułamek sekundy, po czym znacznie przyspieszyła.
- Leć za tamtymi! Rzuciła Masami.
Kątem oka jeszcze zobaczyłeś jak uaktywnia swojego Sharingana. Za pierwszy cel obrała sobie tego, który był na przeciwko niej. Facet przygotował się do ataku, stał w rozkroku na ugiętych nogach. Dziewczyna zaskoczyła go wykonując wślizg i podcinając. Napastnik efektownie łupnął czaszką o glebę. Za to Masami nadal pozostając na ziemi, wbiła kunai w ziemię, żeby wyhamować i szybo obrócić się, po czym oboma nogami kopnęła drugiego kolesia pod kolana, dzięki czemu ten ciężko na nie upadł.
Przez chwilę miałeś wolną drogę, ale Masami raczej już Ci nie pomoże jako że pierwszy facet nie został całkiem znokautowany i powoli gramolił się na nogi.

Chłopak był niesamowicie zaskoczony postawami towarzyszy. Zarówno Yasuo zadziwił go posłuszeństwem, które najwidoczniej było wymuszone sytuacją i być może po prostu strachem jak i poświęcenie Masami, która nie wyglądała na taką, która zostanie z tyłu i umożliwi towarzyszowi dalszy pościg. Z drugiej strony może nie chciała po prostu dalej biec i wolała skopać tyłek dwóm facetom, zamiast gonić innych. Cóż, nie ważne. Ważne, że Shoto mógł dalej gonić wrogów. Zrobił to zatem. Na cel wziął sobie tego, który był bliżej Shoto. Chłopak wyciągnął dwa shurikeny i rzucił jednego za drugim, celując w nogi wroga. Jeżeli udało mu się trafić to korzystając z tymczasowej niedyspozycji przeciwnika przyśpieszył a następnie za pomocą znanego mu Konoha Repuu sprowadził wroga do ziemi, następnie Mokutonem przygniatając go do ziemi jak tylko mocno mógł. Jeżeli to było możliwe, wziął także przesyłkę, o ile ten ją miał.

Pobiegłeś dalej zgodnie z poleceniem dziewczyny. Za plecami słyszałeś dalszą szamotaninę, ale miałeś własne sprawy na głowie.
Złodzieje przed Tobą biegli obok siebie i przez to niewielkie opóźnienie wywołane pojawieniem się ich kumpli zdążyli nieco powiększyć dzielący was dystans. Na szczęście shurikeny od tego są, żeby latać na spore dystanse! Wybrałeś tego na przeciwko Ciebie, jako że był ciut bliżej i rzuciłeś shurikenami. Jeden z nich dosięgnął celu, a że kolesie najwidoczniej nie byli ninja, to wystarczyło by złodziej pięknie zarył o ziemię, krzycząc z bólu. Paczka wypadła mu z rąk i poszybowała w powietrze. Drugi ze złodziei obejrzał się na kumpla, zgarną w biegu paczkę i pognał ile sił w nogach. Mijaliście właśnie boczną bramę wioski.
- Zapłacisz za to szczeniaki! Krzyknął ranny mężczyzna, który właśnie boleśnie usuwał sobie broń z nogi. Nie zdążył zrobić wiele więcej, ponieważ w tym czasie zacząłeś go unieruchamiać Mokutonem.
Zajęło Ci to chwilkę, ale w satysfakcjonującym czasie, nawet jeśli musiałeś odrobinę zmniejszyć tempo biegu, żeby odpowiednio złożyć pieczęć.
Pognałeś za drugim facetem, zauważyłeś też, ze przed nim, jakieś 100-150 metrów od bramy wioski czekał na niego wóz zaprzęgnięty w 2 konie. Jeśli do tego czasu go nie złapiesz, potem możesz już nie mieć na to szans...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Chakra - 20

Chłopak obrócił lekko głowę i kącikiem ust uśmiechnął się do unieruchomionego już przeciwnika. Natychmiast jednak ruszył za drugim aby uniemożliwić mu kradzież paczki. Widząc koniec zdał sobie szybko sprawę, że gdy ten dosiądzie już wozu, to dogonienie go będzie dość trudne, o ile możliwe. Pozostało zatem zapewnić wroga, że za żadne skarby nie odjedzie. Scenariuszy było kilka. Pierwszym z nich było zniszczenie wozu. W tym wypadku jednak przeciwnik może dosiąść jednego konia i usiąść. Drugim było unieruchomienie obu koni na tyle, że uwolnienie ich zajmie tyle czasu, że Shoto zdąży dobiec i odzyskać towar. Trzecią możliwością było po prostu zabicie koni co nie zbyt podobało się dzieciakowi. Senju zdecydował zatem, że skorzysta z opcji numer dwa z pewnymi bonusami. Najpierw rzucił trzy shurikeny. Dwoma celując w nogi, trzecim w plecy. W zależności od efektu młodzieniec podjął kolejne kroki. Jeżeli tak jak w przypadku poprzedniego wroga udało się go powalić, to Shoto również go unieruchomił Mokutonem w taki sposób, aby ten nie mógł się uwolnić. Jeżeli spowolnił go na tyle, że dał radę go dogonić to wykopał Repuu i powalił go a następnie również unieruchomił Mokutonem. Jeżeli nie udało się go trafić, to Shoto wykorzystując Mokutona związał nogi koni tak, aby gdy ruszą, przewróciły się. Łączenie między kolejnymi "kajdankami" było grube i mocne na tyle, aby nie dało się go łatwo zniszczyć. Jeżeli jednak Mokuton nie był w stanie dosięgnąć koni, to Shoto zrobił to czego nie chciał, czyli rzucił Shuriken Demonicznego wiatru celując tak, aby uciął przynajmnie jednemu koniu nogę. Po tym złapał dwa kunaie aby na wszelki wypadek je również rzucić. Gdzie i w jakim celu? O tym zapewne wkrótce.

Rzuciłeś w złodzieja shurikenami. Ten nauczony porażką toważysza starał się ich uniknąć odskokiem, ale brakowało mu szybkości i zręczności ninja.
Jeden z shurikenów zranił go w nogę, a drugi w ramię, przez co o mały włos nie wypuścił paczek, raz przez bolące ramię, dwa że potknął się zranioną nogą. Udało Ci się go spowolnić, mimo że facet dzielnie starał się biec, mocno przy tym kulejąc.
Brakowało mu jeszcze z 50 metrów do wozu, a Tobie do niego około 20.

Chłopak trafił przeciwnika dzięki czemu udało mu się go spowolnić dość dotkliwie. Oczywiście nadal uparcie biegł w kierunku wozu a co za tym idzie, próbował uciec młodemu Shoto, który tylko chciał wykonać swoją pierwszą misję. Już sam fakt, że goni go był w sumie porażką, ale jakoś trzeba osłodzić tę gorzką lekcję. Oj jak się Hokage dowie, że przez jego "to będzie nudne", jego przyjaciel dostał porządne wciry, a świeżo upieczeni Genini próbowali odzyskać paczkę dla ANBU z mega silną trucizną, to odechce się mu (Hokage) zlecać takie zadanie dzieciakom. W każdym razie wrócmy do najważniejszego, czyli sposobu zatrzymania bandyty! Młody Senju natychmiast sięgnął po trzy kolejne shurikeny. Jeden rzucił w drugą nogę i dwa kolejne w plecy. Na pewno spowoli to przeciwnika jeszcze bardziej, o ile Shoto trafi. Jeżeli ten nie zatrzymie się, to młody przyśpieszy jeszcze bardziej. Gdy będzie wystarczająco blisko wybije się z pomocą chakry w stronę wroga tak aby go przeskoczyć i stanąć między nim a wozem. Następnie szybko ułoży pieczęć Mokutona i wytworzy przy przeciwniku kilka kolców z ziemii aby skrępowały jego ruchu i ewentualnie go przebiły. W końcu zależało mu na zatrzymaniu go. No i wiadomo, kiedy to będzie możliwe to weźmie i go unieruchomi wiadomo czym.

Facet znów starał się i to bardzo uniknąć pocisków, ale niestety nie dał rady. Zachwiał się i upadł, wypuszczając paczki z rąk.
Woźnica, który w tym momencie wychylił się znad wozu zobaczył co się dzieje, pogonił konie do biegu i ruszył przed siebie.
Kiedy byłeś wystarczająco blisko unieruchomiłeś przeciwnika Mokutonem. Jeśliby przyszło Ci do głowy gonienie powozu, szybko zarzuciłeś ten pomysł. Wóz gnał jak szalony i nie byłbyś w stanie utrzymać jego tempa.



---------------------------------------------------------------------------------------------------------

chakra - 10

Chłopak uśmiechnął się delikatnie w geście zadowolenia, że udało mu się. Wziął paczki. Przeciwnicy byli uziemieni i nie zanosiło się, aby w najbliższym czasie mieli uciec. Na wszelki wypadek Shoto podszedł do leżącego i ponownie użył Mokuton no Jutsu aby jeszcze bardziej go unieruchomić. Na tyle, że bez odpowiednich zdolności będzie go ciężko wydostać. Następnie ruszył do drugiego i zrobił to samo. Na koniec udał się w kierunku Masami aby sprawdzić jak ona sobie radzi. Oby dobrze!

Na wszelki wypadek dodatkowo unieruchomiłeś przeciwników. Paczki nie były ciężkie, ale całkiem duże. Wróciłeś sprawdzić jak radzi sobie Masami. Z daleka widziałeś dwóch powalonych i prawdopodobnie nieprzytomnych zbirów.
Kiedy podszedłeś bliżej zauważyłeś, że dziewczyna mocno ściska lewe ramię, a spomiędzy palców cieknie jej krew. Poza tym wyglądała na nietkniętą, była tylko trochę blada, zapewne z bólu.

Shoto z satysfakcją ale również obawą o zdrowie swojego mistrza, dotarł do Masami. Odetchnął z ulgą widząc, że przeciwnicy leżą na ziemi nieprzytomni i już jej nie zagrażają. Niestety, dziewczyna była ranna. Senju podbiegł zatem do niej i położył paczki.
- Pokaż.
Powiedział po czym złapał ją za dłoń, którą ściskała ramię i delikatnie odsunął. Następnie tak jak uczyła go matka, zajął się raną z pomocą bandaża, wcześniej usuwając ewentualne ciała obce w ranie, które mogły przeszkadzać. Jeżeli jednak owe ciała obce przyśpieszyłyby krwawienie po ich usunięciu, to Shoto zostawił je na miejscu. Następnie z użyciem bandaża zajął się raną. Gdy to zrobił, złożył Mokutona i unieruchomił dwóch panów, którzy byli już nieprzytomni. Na wszelki wypadek! Gdy to zrobił wyjął jeszcze z plecaka wodę, odkręcił butelkę i podał dziewczynie aby się napiła. A jeżeli nadal się ściskała za ranę mimo bandaża, to sam "zaaplikował" jej tę wodę ;>>

Dziewczyna odsunęła dłoń, co za skutkowało większym potokiem krwi. Owinąłeś jej rękę, przy okazji także samemu mażąc się krwią. Krew zabarwiła także bandaż. Kiedy skończyłeś już z opatrunkiem wyglądało to już trochę lepiej, mimo że po chwili krew nieco się przez niego przesączyła.
Kiedy dałeś się jej napić wody powiedziała z lekko drżącym głosem:
- Dziękuję Shoto. Z Tobą wszystko w porządku? Dobrze że udało Ci się odzyskać te paczki.
Po chwili spytała:
- Co teraz?

Chłopak uśmiechnął się do towarzyszki widząc, że nie jest z nią najgorzej. Oczywiście oberwało jej się ale to nic dziwnego, w końcu tak już jest w zawodzie shinobi. Zresztą... zawsze mogło być gorzej no nie?
- Spokojnie, mi nic nie jest. Nie przejmuj się niczym. Yasuo pewnie już dotarł do wioski i zapewne wysłano już do nas jakiś oddział. Chyba najlepiej będzie jak poczekamy.
Zasugerował

Dziewczyna pokiwała lekko głową i nie oddalając się zbytnio od powalonych i nieprzytomnych przeciwników, usiadła opierając się o ścianę jednego z domów.
Mieszkańcy nadal zaniepokojeni zamieszaniem kręcili się w pobliżu i pokazywali was palcami.
Nieco przeceniłeś zdolności swojego kolegi, bo przyszło wam czekać ponad pół godziny na nadejście shinobich Liścia. W tym czasie dwóch złodziei zdążyło się obudzić i nawet trochę poszamotać w próbie oswobodzenia się.
Nie znałeś żadnego z ninja, którzy przybyli wam na ratunek.
Jeden z nich, wysoki i szczupły mężczyzna, z długimi, czarnymi włosami podszedł do was. Najwidoczniej przewodził przysłanej grupie 3 shinobich. Masami podniosła się na jego widok.
- Shoto i Masami jak przypuszczam? Wszystko z wami w porządku? Spytał.
Niezależnie od waszych odpowiedzi, uważnie przyjrzał się ramieniu dziewczyny, co ta zniosła ze stoickim spokojem. Kazał jej poruszać palcami, unosić ramię w różne strony i tym podobne rzeczy. Bandaż nadal był wilgotny od krwi. Zajrzał jej też w oczy, a nawet co ciekawe zajrzał do gardła...
- Wygląda, ze wszystko w porządku. Lekko zadowolony z tych oględzin.
- Mimo wszystko zajrzyj do szpitala jak dotrzecie do wioski. Niech obejrzą to ramię. Jak wejdziesz to środka idź od razu w prawo, nie będziesz musiała czekać w kolejce.
Masami skinęła głową na znak, że zrozumiała.
- Niezła robota dzieciaki. Nikt się nie spodziewał tu takich kłopotów. Jako że nic wam nie jest możecie wrócić sami. Tylko bez głupich pomysłów! Zaznaczył shinobi z poważną miną.
- Prosto do wioski, a potem do szpitala, jasne? Paczki zostawcie z nami, nie mogę z wami nikogo wysłać, trochę się tu narobiło bałaganu. Bezpieczniej będzie jak sami je odniesiemy do wioski. Nawet jakby ktoś się jeszcze czaił w pobliżu powinien dać wam spokój kiedy nie będziecie mieć ze sobą tych ziół. Jak już wyjdziecie ze szpitala idźcie złożyć raport do Hokage.
Przez chwilę czekał na wasze pytania, wątpliwości etc.
Pozostali ninja bez dodatkowych poleceń zajęli się wszystkim. Porozmawiali z mieszkańcami, sprawdzili feralną chatkę, a potem zajęli się uwalnianiem pojmanych złodziei. Nie był to proces zbyt delikatny, słyszałeś trzask łamanego drewna i okrzyki protestów, kiedy jakieś odłamki trafiały w oswobadzanych.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

chakra - 20

Mijały kolejne minuty a Shoto w ciszy stał spoglądając to na Masami to na bandziorów, którzy w końcu próbowali się uwolnić. Oczywiste jednak było, że nie uda im się. Całe szczęście! Gdy w końcu dotarło wsparcie, które było tu raczej w ramach usług sprzątających, Shoto odetchnął z ulgą.
- Mi nic nie jest. Masami trochę się oberwało.
Powiedział do nieznanego shinobi następnie wysłuchując jego wypowiedzi. Senju jeszcze bardziej odetchnął z ulgą gdy dowiedział się, że nie będzie musiał już brać tych paczek w łapy!
- To chodźmy.
Powiedział w końcu do Masami podając jej rękę aby wstała, o ile nadal siedziała. Następnie ruszył w kierunku wyjścia wioski utrzymując tempo towarzyszki.
- Dasz radę iść? Trochę blado wyglądasz.
Powiedział w końcu. W zależności od odpowiedzi podjął różne działania. Jeżeli Masami powiedziała, że będzie jej trochę trudno, to Shoto wziął ją na barana i robił za transport. Jeżeli powiedziała, że wszystko ok ale mimo to turlała się jak żółw, również Shoto zareklaował się jako transport. Jeżeli wszystko było ok i dziewczyna utrzymywała tempo to po prostu młody Senju szedł razem z nią.

Masami już stała, więc nie wymagała Twojej pomocy. Ruszyliście w drogę powrotną.
- Dam radę, dziękuję. Odpowiedziała na Twoje pytanie.
O ile nie zagadywałeś Masami po drodze, szliście w ciszy. Dziewczyna była trochę zamyślona i trzymała sztywno zranioną rękę.
Podróż do wioski minęła spokojnie, dotarliście tam nie niepokojeni. Mijając bramę wioski po raz kolejny kazano wam udać się do szpitala. Masami posłusznie udała się w tamtym kierunku.


----------------------------------------------------------------------------------------------------------
-1 bandaż