Dzielnica mieszkalna

Plątanina ulic, uliczek i mniejszych przejść, którymi można się dostać w do każdego domu i mieszkania.

Chłopak szczerze powiedziawszy nie wiedział od czego zacząć. Zaczął więc dokładniej czytać kartkę aby poznać szczegóły poszczególnych zadań. Dzięki temu planował wykonać zadania jak najszybciej poprzez wybranie tych, które są najbliżej. Gdy poznał zadanie, które było najbliżej jego udał się natychmiast w danym kierunku biegiem. Chciał to szybko zrobić i mieć już za sobą.

Najbliższym zadaniem okazało się wyprowadzenie psa dla Pana Shio. Miałeś w tym celu udać się na ulicę Wiśniową, kilka ulic od wieży Hokage. Pan Shio mieszkał w 4 piętrowym budynku pod numerem 14.

W związku z tym chłopak ruszył na Wiśniową. Gdy znalazł odpowiedni budynek poszukał i zapukał pod numer 14. Gdy ktoś otworzył, chłopak rozpoczął wypowiedź.
- Dzień dobry. Nazywam się Shoto Senju i przyszedłem wyprowadzić Pana psa.
Powiedział po czym czekał na odpowiedź jegomościa. Shoto miał nadzieję, że facet po prostu się zgodzi i szybko uda się to załatwić.
- Ma Pan może jakieś woreczki na kupę psa?
Spytał jeszcze przed odejściem. Jeśli udało się chłopakowi wszystko załatwić to ruszył z psem na spacer po jakimś pobliskim parku. Jeśli pies zrobił tam dwójkę, to Shoto ją posprzątał po czym odprowadził psa do właściciela.

Chwilę musiałeś zaczekać zanim ktoś Ci otworzył, ale słyszałeś, że jakaś osoba zbliża się do drzwi.
Otworzył Ci wiekowy jegomość, którego twarz przypominała rodzynkę, a to co najbardziej rzucało się w oczy, to wyjątkowo krzaczaste brwi.
Aaaa... Tak, tak dzień dobry chłopcze, dzień dobry. Wybacz, że zajmuję Ci czas na takie sprawy, ale okrutnie mnie ostatnio połamało. Syn mi każe przez to pozbyć się Tokagero, ale nie mam serca rozstać się z nim. Pan Shio miał miły głos, ale bardzo słaby, widać było że samo dojście do drzwi było dla niego męczące.
Pies okazał się całkiem konkretnych rozmiarów i gdyby się uprzeć mógłby służyć za kucyka dla Twoich sióstr. Pysk miał sympatyczny i posiwiały. Szedł wolno, więc już wiedziałeś że nie będzie to żwawa przechadzka. Na Twój widok pies zamerdał lekko ogonem.
Torebkę, tak, miałem gdzieś... A jest! Po chwili wręczył Ci smycz jak i torebkę.
Dziękuję Ci młodzieńcze. Wpuść go potem do mieszkania, nie będę zamykał drzwi.
Park faktycznie nie był daleko, ale dojście ze starszym zwierzakiem zajęło więcej czasu niż planowałeś. Był jednak bardzo grzeczny i nie sprawiał Ci problemów. Załatwił wszystkie swoje potrzeby, ale wymagał odrobiny cierpliwości, gdyż potrzebował poleżeć kilka minut i odsapnąć.
Mogłeś rozejrzeć się po okolicy, dzięki czemu wypatrzyłeś ANBU biegającego nieopodal. Najwidoczniej poszukiwania Hokage były w toku.
Wróciłeś z psem do mieszkania, a na klamce od drzwi wisiała niewielka reklamówka z lekko koślawym napisem: "Dla Shoto". W środku znalazłeś kilkanaście ciastek.

Pierwsza część zadania przebiegła dość sympatycznie. Pomimo tego, że całość była powolna, to Shoto miał wrażenie, że odpoczywa. Pies był powolny ale miły. Nie sprawiał problemów co było sporym plusem. Najwidoczniej pies miał tyle lat co właściciel, oczywiście przeliczając ludzkie na psie. Młody Senju był niesamowicie zaskoczony, że ANBU nadal nie znaleźli Hokage. Było to dla niego niesamowicie dziwne, że jeden facet jest w stanie tak dobrze się ukryć przed tyloma wyszkolonymi shinobi. Z drugiej strony Hokage też był wyszkolony i to chyba jeszcze lepiej. Chłopaka zastanawiało co się stało, że lider wioski tak się chowa. No cóż, pewnie tego się nie dowie, chociaż nie omieszka spytać ojczulka w domu czy udało się znaleźć Hokage. Póki co jednak Shoto odprowadził psa do mieszkania, zdjął mu smycz i położył ją na jakiejś półce, po czym zamknął za sobą drzwi biorąc ze sobą reklamówkę. Przyjrzał się kartce z zadaniami i poszukał następnego, najbliższego zadania.

Dwie ulice dalej Pani Okura prosiła o dostarczenie przesyłki. Mieszkała przy ulicy Wrzosowej pod numerem 5.

Długo nie czekając Shoto ruszył na następne miejsce w celu wykonania następnej części zadania. Gdy dotarł na miejsce zapukał do drzwi i się przedstawił.
- Dzień dobry, jestem Shoto Senju. Podobno mam dostarczyć gdzieś jakąś przesyłkę.

Pani Okura także była starszą osobą, choć nie aż tak jak poprzedni zleceniodawca. Mieszkała w niewielkim jednopiętrowym domku.
Witaj, witaj. Napijesz się czegoś? Wiem, wiem pewnie jesteś zajęty, ale jeśli chcesz to mów śmiało. Staruszka była całkiem energiczna, choć niewielkiej postury.
Jeśli zdecydowałeś się przyjąć poczęstunek, Pani przyniosła Ci szklankę soku.
Tak czy inaczej poprowadziła Cię do kuchni, gdzie czekała na stole przesyłka.
Zanieś ją proszę na Słoneczną 4/5 dobrze. Tylko kochanie proszę Cię, bardzo ostrożnie. To tort wiesz? Robię je czasem na zamówienie.

- Miło z Pani strony, ale podziękuję.
Odmówił grzecznie Shoto chcąc po prostu wziąć paczkę i zanieść ją na wyznaczone miejsce jak najszybciej. Z drugiej strony gdy dowiedział się, że to tort, podniósł go powoli po czym spokojnym krokiem ruszył na wskazane miejsce po drodze starając się jak najbardziej omijać ludzi aby nie przewrócić się z tortem. Miał nadzieję, że uda mu się go dostarczyć w jednym kawałku.

Omijanie ludzi było trochę kłopotliwe, gdyż o tej godzinie coraz więcej ludzi wychodziło na ulicę, łącznie z dzieciakami, które biegały między ludźmi. Jeden z nich nawet lekko Cię trącił w biegu krzycząc "Przepraszam". Paczkę jednak udało Ci się utrzymać.
Szedłeś w skupieniu dłuższą chwilę. W pewnym momencie miałeś wrażenie, że mignął Ci ktoś znajomy. A konkretniej mignęła Ci charakterystyczna czupryna Hokage gdzieś w tłumie, ale kiedy starałeś się przyjrzeć bliżej, więcej jej nie zauważyłeś. Czy przez zastanawianie się gdzie się podział sprawiło, że sobie to wyobraziłeś?
Nagle w uchu usłyszałeś głos Miki. Było to na tyle niespodziewane, że aż drgnąłeś o mało nie wypuszczając paczki z rąk.
Wszystko tam u was w porządku? Spytała.
Po chwili odezwała się Masami, krótkim: "Tak". Yasuo zdobył się na: "Jasna sprawa".
Czy odpowiedziałeś czy nie, po kilku minutach dotarłeś na miejsce. Paczkę odebrała śliczna młoda dziewczyna o wesołych oczach.
Dziękuję. Miłego dnia. Powiedziała do Ciebie i zniknęła w domu.

Chłopak miał niesamowite szczęście, że udało mu się utrzymać tort. Pewnie poza smutkiem i złością nic by się nie stało, ale szkoda było ciasta. Na pytanie Miki Shoto również odpowiedział
- Tak.
po czym dalej zajął się swoją robotą. Na miejscu dał dziewczynie tort po czym odpowiedział.
- Dziękuję i wzajemnie.
Aby następnie wyciągnąć kartkę i ruszyć w kolejne najbliższe miejsce w celu wykonania zadania. Na miejscu zapukał w drzwi następnego "klienta" po czym się przedstawił i wziął za robotę.

Przesyłka zmusiła Cię do przeniesienia się bliżej centrum, tak więc pozostałe zadania były mniej więcej w tym samym miejscu. Minimalnie bliżej było jednak zlecenie zrobienia zakupów: Szeroka 5/12 dla Pana Masao.
Po drodze minąłeś dwójkę ANBU, która przez chwilę się naradzała a potem rozproszyła w przeciwnych kierunkach.
Drzwi otworzył Ci mężczyzna w średnim wieku, ubrany w szlafrok i nie wyglądający najlepiej. Zanim odpowiedział zaniósł się kaszlem.
Cześć Shoto. Wybacz za kłopot, ale jak widzisz trochę się pochorowałem. Trzymaj. Podał Ci listę rzeczy do kupienia, recepta i pieniądze.
Jakbyś mógł skoczyć do apteki i spożywczego, byłbym wdzięczny. Po tych słowach znowu zaniósł się kaszlem, a na jego czoło wystąpiły krople potu.

Oddziały ANBU cały czas dzielnie walczyły bawiąc się z Hokage w chowanego. Może i było to trochę śmieszne ale jakby się zastanowić to dość smutne i żałosne, że przywódca wioski zamiast zajmować się obowiązkami to gdzieś się schował. Chociaż z drugiej strony być zajmuje się czymś ważnym, kto to wie.
- Nie ma problemu. Zaraz wracam.
Powiedział do mężczyzny po czym ruszył na zakupy. Rozejrzał się po okolicy i ruszył do apteki oraz do spożywczego na zakupy. Gdy je zrobił, wrócił do domu mężczyzny i zapukał do drzwi dając mu zakupy, resztę pieniędzy oraz paragony.
- Życzę zdrowia. Do widzenia.
Powiedział po czym delikatnym uśmiechem pożegnał mężczyznę i ruszył do następnego miejsca, które było najbliżej z listy zadań.

Zarówno w sklepie jak i w aptece była niewielka kolejka. Udało Ci się kupić wszystko z listy i zrealizować receptę.
Wróciłeś do pana i oddałeś mu wszystko.
Podziękował za życzenia, a Ty się udałeś na ulicę Lipową 8, do Pani Eisu, żeby pomóc w myciu okien.
Po drodze zauważyłeś, że minęło już południe, a Ty od tego całego biegania zrobiłeś się trochę głodny...

Chłopak nie spodziewał się, że minęło już tyle czasu. Całe szczęście miał parę ciastek. Z jednej strony chciał się podzielić z drużyną. Z drugiej strony był głodny. Zdecydował jednak, że się podzieli i zostawi je na potem. W związku z tym Shoto wszedł do pierwszego z brzegu spożywczego i kupił sobie drożdżówkę oraz wodę po czym zjadł oraz się napił. Gdy to zrobił ruszył myć okna do Pani Eisu. Gdy dotarł na miejsce przedstawił się po czym wziął za robotę.

Posiliłeś się i napiłeś, po czym udałeś się w dalszą drogę.
Pani Eisu mieszkała w małym domku, ale jednak domku, okien było całkiem sporo. Sama gospodyni była miłą mocno zgarbioną staruszką.
Dzień dobry. Jak Ci mija dzień chłopcze? Wszystko w porządku? Zapytała z miłym uśmiechem.
Tutaj o, naszykowałam co trzeba. Powiedziała prowadząc Cię do salonu i wskazując na wiadro i szmatki.
Tam w łazience, znajdziesz drabinę. Wybacz, że nie przyniosłam, ale jest dla mnie trochę za ciężka. Będę w kuchni, dobrze? Jak coś potrzeba to krzycz.
W wiadrze był jakiś środek czyszczący, ale musiałeś jeszcze przynieść wodę.

- Dziękuję, dobrze. A Pani?
Spytał z grzeczności. W sumie to ciężko stwierdzić czy dzień mijał miło. Z jednej strony tak, bo chłopak mógł odpocząć i nie denerwować się niczym. Z drugiej strony musiał zajmować się rzeczami, które nie do końca go satysfakcjonowały. Mimo to wziął się za robotę aby skończyć czym prędzej. W pierwszej kolejności ruszył z wiadrem po wodę. Wlał odpowiednią ilość po czym zabrał się za mycie okien. Jeśli miał problem z sięgnięciem, to wziął drabinę i użył jej aby sobie pomóc i sięgnąć w miejsca, które były dla niego nieosiągalne. Gdy umył okna wylał wodę z wiadra, przepłukał je oraz spytał gdzie odłożyć. Oczywiście przepłukał oraz wycisnął także szmatki a także odłożył drabinę na miejsce. Gdy zakończył pracę powiedział o tym kobiecie. Następnie się pożegnał i ruszył do kolejnego, najbliższego zadania.

Kobieta uśmiechnęła się na Twoje pytanie.
Dziękuję, dobrze, dobrze. Odpowiedziała.
Mycie okien poszło Ci sprawnie, choć były całkiem brudne, najwidoczniej nie myte od dłuższego czasu.
Wszedłeś do kuchni, na stole stało pysznie pachnące ciasto.
Oh, tak szybko się uwinąłeś? No tak, młody jesteś, to masz więcej werwy. Zjesz kawałek może? Spytała wskazując na ciasto.
Bez względu na odpowiedź, najbliższe zadanie było 3 ulice dalej na Cichej 5. Zleceniodawcą była Pani Lee.

Co prawda dopiero co zjadł, ale stwierdził, że mimo wszystko zje jeden mały kawałeczek, tak na przyszłość.
- Z wielką chęcią.
Powiedział po czym się uśmiechnął. Shoto zjadł jeden kawałek, pochwalił mieszkanko, powiedział jaka to ładna pogoda po czym podziękował za pyszne ciasto i powiedział, że musi się zbierać. Udał się do następnego zlecenia gdzie również się przywitał po czym zabrał za robotę.

Staruszka ucieszyła się, że skorzystałeś z zaproszenia.
Podziękowała za pochwały, zgodziła się, że pogoda jest ładna i stwierdziła, że dzięki temu spędzi trochę czasu w ogródku. Ciasto faktycznie było pyszne, najwidoczniej pieczone dzisiaj rano.
Staruszka uśmiechnęła się i pomachała Ci na do widzenia.
Pani Lee była matką 4 dzieci i mieszkała w piętrowym domu. Jedno najmłodsze nosiła na rękach, pozostałe nie miały więcej niż 4 lata i kręciły się po podwórku, przy czym matka, próbowała je jakoś okiełznać.
Witaj. Wybacz ten harmider. Mam nadzieję, że dach nie sprawi kłopotu. Obluzowało się kilka dachówek, trzeba je przybić i przesmarować uszczelniaczem. Wszystko znajdziesz za domem. Tylko uważaj. Zakończyła lekkim uśmiechem.
Gromada berbeci miała zamiar pobiec za Tobą, jednak mama przywołała je do porządku.

Sytuacja u następnego "klienta" była dość trudna. Nie wiadomo czy mąż był zbyt zajęty czy po prostu kobieta była w tej chwili samotna. W końcu zdarza się czasem, że shinobi umiera na misji i zostawia żonę. Shoto miał nadzieję, że tym razem ojciec dzieci jest ważnym shinobi, który jest na długiej misji i wróci bezpiecznie. Nie czekając długo Shoto wziął się za naprawę dachu. Ruszył na wskazane miejsce i poszukał sprzętu. Gdy go znalazł rozejrzał się dokładnie jak wejść na dach. Mógł na niego wskoczyć ale nie chciał go jeszcze bardziej zniszczyć. Jeśli udało się znaleźć drabinę Shoto skorzystał z niej. Natomiast jeśli takowej nie znalazł to wskoczył tam delikatnie z użyciem chakry. Będąc już na dachu Senju wykonywał delikatne ruchy aby nie spaść ani jeszcze bardziej nie uszkodzić dachu. Gdy zakończył zadanie odłożył wszystkie narzędzia na miejsce po czym poinformował kobietę. Następnie się pożegnał i ruszył do następnego punktu.

Drabina stała oparta o dach, obok niej znalazłeś gwoździe, młotek i uszczelniacz. Zabrałeś wszystko na górę i ostrożnie wszedłeś na dach. Nie musiałeś nawet długo szukać uszkodzenia.
Naprawa nie zajęła dużo czasu, mimo że robiłeś to po raz pierwszy. Po wszystkim zszedłeś na dół gdzie czekał Cię jeden z synów kobiety, prawdopodobnie najstarszy. Wpatrywał się w Ciebie z szeroko otwartymi oczami.
Jesteś ninja? Na prawdę? Zapytał.

- Tak, jestem.
Odpowiedział Shoto chłopcu. Oczywiście nie zamierzał zakończyć na tym rozmowy.
- Jeśli też chcesz kiedyś zostać jednym to pomagaj mamie. Ninja muszą pomagać innym i być odpowiedzialni. Pomagaj mamie zająć się rodzeństwem i opiekuj się rodziną a pewnego dnia, o ile chcesz, zostaniesz ninja i zyskasz szacunek innych.
Dodał szybko po czym kontynuował plan z poprzedniego posta. O ile chłopiec nie zaczepiał go dalej.

Chłopiec pokiwał głową, chociaż nie widziałeś ile z tego tak na prawdę zrozumiał.
Pożegnałeś się z kobietą, która podziękowała za pomoc i udałeś się na miejsce ostatniego już zlecenia.
Pan Tao prosił o skoszenie mu trawnika. W tym celu udałeś się na Słoneczną 14.
Dzień dobry chłopcze. Dziękuję za pomoc. Przywitał Cię starszy, na oko 60-cio letni mężczyzna.
Kosiarkę znajdziesz w szopie, z tyłu, nie jest zamknięta.