Ichiraku Ramen

Pomimo młodego wieku dziewczyna brzmiała bardzo odpowiedzialnie. Akceptowała w pełni swój los i na nic nie narzekała co było oznaką dojrzałości.
- Tak, od kiedy tylko pamiętam ciągnęło mnie do bycia jak moi przodkowie. Bycie Senju zazwyczaj wiąże się z byciem shinobi. Tymbardziej, że mój ojciec jest przywódcą klanu a ja jestem najstarszym synem także nawet gdybym nie chciał to myślę, że nie miałem innego wyjścia. Ale nie żałuję niczego, dobrze mi tak jak jest.

Prawie jak "książę" klanu Senjiu. Zażartowała i zaśmiała się cicho.
Myślisz, że ojciec by Cię zmusił, nawet jakbyś nie chciał? Zapytała, kończąc swoją porcję.

Chłopak zaśmiał się gdy dziewczyna nazwała go kimś w rodzaju księcia. W sumie gdyby uznać klan za królestwo, ojca za króla, to Shoto faktycznie był księciem, który w przyszłości miał odjąć tron. Brzmi nawet fajnie ale wiadomo, że zawsze z wysoką posadą wiążą się ogromne obowiązki i papierkowa robota także... no nie fajnie jednak.
- Nie mam pojęcia.
Odpowiedział gdy dziewczyna spytała odnośnie tego czy ojciec by go zmusił do bycia ninja.
- Od moich narodzin było postanowione, że zostanę ninja. Mi to odpowiadało więc no... Nie wiem czy by mnie zmusił. Myślę, że próbowałby mnie przekonać ale gdybym był nieugięty to zapewne po jakimś czasie dałby sobie spokój. Ale na szczęście nie było z tym problemu.
Podsumował

Dziewczyna pokiwała głową, zgadzając się z Twoimi słowami.
Pewnie.
W tym momencie spojrzała też w okno. Na dworze zrobiło się nieco ciemniej.
Kurde! Stary mnie zabije. Nagle się ożywiła i zerwała z krzesła.
Dzięki za jedzenie Shoto-kun. Kiedyś się odwdzięczę. Nara! Powiedziała i wybiegła z restauracji. W drzwiach o mało na kogoś nie wpadła, ale całkiem sprawnie udało jej się uniknąć zderzenia. Udało Ci się jeszcze usłyszeć wykrzyczane "Sorka!" do mężczyzny, którego minęło w drzwiach i tyle ją widziałeś.
Zostałeś sam z powoli stygnącym posiłkiem.

- Na razie.
Powiedział do dziewczyny gdy ta już opuszczała lokal. Następnie dokończył swój posiłek po czym zapłacił jeśli jeszcze tego nie zrobił. Następnie udał się powoli w kierunku swojego domu. Gdy dotarł wszedł do budynku i powiedział
- Wróciłem

Zjadłeś w spokoju posiłek, po czym zapłaciłeś rachunek w wysokości 150 Yen.
Droga do domu także przebiegła bez dalszych niespodzianek.
Kiedy wszedłeś do domu zastałeś ojca siedzącego przy stole w kuchni i popijającego herbatę. Wyglądał na trochę zmęczonego. Mama krzątała się po kuchni, a z salonu usłyszałeś dokazujące dziewczynki.
Cześć Shoto. Przywitał Cię ojciec, nieco "płaskim" głosem.
Witaj kochanie. Powiedziała mama.
Jak Ci minął dzień? Zapytała.


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pisz tutaj: https://souzoku.forumpl.net/t240p150-rezydencja-senju-shoto