Gabinet Hokage

Na przywitanie Masami Shoto tylko skinął głową w geście przywitania. Całe szczęście dziewczyna nie była rozmowna więc chłopak mógł również pozostać cicho. Po przybyciu Yasuo nie było jednak łatwo zachować takiej postawy. Mimo to Masami ogarnęła sytuację i młody Senju nie musiał się niczym zajmować. Będąc pod gabinetem Shoto usłyszał coś, co w sumie go nie zaskoczyło. To nie pierwszy raz gdy Hokage kręci takie akcje. No ale cóż, taki jest. Większym zaskoczeniem jednak była obecność ojca na miejscu. Chłopak zrobił wielkie oczy. Miał tylko nadzieję, że jego tatko nie zostanie senseiem jego drużyny. Co prawda kochał on swojego fathera ale nie uważał aby dobrym pomysłem było dobieranie rodzin w drużyny. Przynajmniej na etapie szkolenia geninów. Nawet pomimo profesjonalizmu jounina może dojść do sytuacji faworyzowania co raczej nie jest dobra. A co najgorsze zdarza się czasem, że ten najbardziej faworyzowany ucieka z wioski (Sasuke hehe).
- Przyszliśmy nie w porę?
Spytał Shoto nie do końca wiedząc co teraz zrobić.

Twój ojciec wydał z siebie ciche chrząknięcie i podrapał się w tył głowy zastanawiając co dalej zrobić. Ayano natomiast wyglądała tak, jakby miała się zaraz zapaść pod ziemię.
Niezręczna cisza się przedłużała, aż w końcu Senji senior postanowił wziąć sprawę w swoje ręce. Najwidoczniej wiedział po co przyszliście, ew. się tego domyślił i zwrócił do asystentki.
Dokumenty są gotowe?
Yyyy... Tak! Odpowiedziała wyrywając się z zamyślenia.
Wyjęła jedną kartkę ze stosiku, który miała w ręce, a z jednej z szuflad w biurku niewielki zwój. Oba dokumenty podała Sakon'owi.
Ten rzucił okiem na pierwszy z nich i o ile znałeś swojego ojca był lekko zaskoczony i chyba nie zachwycony.
Żartujesz...? Spytał cicho Ayano. Mimo to staliście na tyle blisko, że nie dało się nie usłyszeć.
N-nie ma nikogo innego... Odparła lekko spanikowana kobieta.
Sakon znów odchrząknął, westchnął i zwrócił się do was.
Jako że wasz Sensei dalej przebywa w szpitalu, trzeba było wyznaczyć dla was zastępstwo. Będzie na was czekała na dole. Złożył kartkę papieru na pół i razem ze zwojem podał go Tobie. Dobrze go znałeś więc odczytałeś z jego wzroku polecenie: "Nie otwieraj".
Przekażcie jej dokumenty. Możecie iść. Dodał, dając do zrozumienia, że możecie wyjść.

Chłopak cierpliwie czekał aż sytuacja się troszkę "wyjaśni". Pomimo tego, że ostatecznie nie wyglądało to tak jak zapewne powinno, to ostateczny efekt był taki jaki powinien być. Reakcja taty na dokumenty nie była raczej pozytywna i nie zanosiło się, że będzie łatwo. Shoto zbyt długo znał swojego staruszka, żeby się nie zorientować, że będzie lipa. Zresztą, nie trzeba było go znać. Po jego minie i słowach jasne było, że tymczasowy sensei będzie... Zaskakujący?
- Do widzenia.
Powiedział Shoto po czym się ukłonił i opuścił pomieszczenie i ruszył na dół. Oczywiście wziął od tatka dokumenty i mimo tego, że go kusiło, to nie zaglądał co jest w środku. Gdyby ktoś z drużyny zasugerował takie działa, młody Senju natychmiast by odmówił. Ciekawe co ich czeka... Gorzej być chyba nie będzie, prawda? PRAWDA?

Po minach swoich współtowarzyszy widziałeś, że są co najmniej zaskoczeni i chyba lekko zaniepokojeni. Chociaż po Masami ciężko było stwierdzić. Natomiast Taki miał lekko położone uszy i szedł dość sztywno. Cała ta nerwowa atmosfera widocznie mu się udzieliła.
Zeszliście na dół i rozglądaliście się za waszym nowym sensei'em. Jedyną osobą, która wyglądała jakby ma coś czekała była kobieta opierająca się o ścianę budynku. W sumie wyglądała jakby trochę przysypiała.
Jednak kiedy zwróciliście na nią uwagę, podniosła głowę i zaczęła się wam intensywnie przyglądać.



Po chwili intensywnego wpatrywania się w was podeszła bliżej. Patrzyła na Ciebie i na papiery w Twoim ręku.
Siema. To dla mnie? Rzuciła podchodząc bliżej i zanim zdążyłeś się odezwać, wyrwała Ci je z rąk.
Przejrzała szybko kartkę mruknęła "Yhy", złożyła kilka razy i schowała do tylnej kieszeni.
Jestem Mika Sayuri i mam się wami zająć. Wy jesteście... Yasuo, Masami iiii Shoto ta? Powiedziała prześlizgując się po was wzrokiem.
Nie czekając na wasze potwierdzenie mówiła dalej.
Ponoć wasza pierwsza misja była dość ostra... W między czasie przeglądała niewielki zwój, który okazał się całkiem długi... Na tyle długi, że jego część wylądowała na ziemi.
...tak więc wasza kolejna "MISJA" będzie raczej spokojna... W sumie to... Bardziej lista zadań niż misja... Mówiła dalej przeglądając dokument.
Więcej tego nie bylo...? Mruknęła do siebie.
Taaaa no więc... Nie ma sensu włóczyć się razem bo to strata czasu, więc... Nie myśląc wiele dłużej po prostu... przedarła zwój na 3 części.
...każdy dostanie swoją część. Szybko zrolowała przerwane części i rzuciła każdemu po jednym.
Tak, ja będę się kręcić po okolicy, jakby coś się działo to dajcie znać, przez to. Owo "to" było słuchaweczkami połączonymi z radyjkami bezprzewodowymi.
Macie, cały czas być w kontakcie, jasne? Częstotliwość 6. A teraz lećcie. Jak zrobicie wszystko odmeldujcie się. Po czym nie czekając więcej, odwróciła się na pięcie i odeszła "w okolicę" zostawiając was nieco oszołomionych.

No cóż. Shota miał wrażenie, że jest jakimś drzewem w tle i jedyne co to ktoś powiedział "to drzewo". Cała sytuacja była dość szybka i nie wiele dało radę zrobić. Widać było, że obie strony, zarówno trójka geninów jak i nowa przełożona nie są zadowoleni z obrotu spraw. No ale cóż, tak bywa. Jak na tę chwilę to raczej nie zaskarbiła sobie sympatii młodego Senju.
- Powodzenia - powiedział do towarzyszy Shoto po czym zaczął zajmować się radyjkiem. Popatrzył jaka to częstotliwość. Jeśli była błędna to przestawił na szóstkę. Następnie podłączył odpowiednio aparaturę do swojego ciała po czym zaczął przeglądać listę zadań jakie miał wykonać. Cóż, zapewne były tam typowe dla geninów zadania: przynieś, zanieś, pozamiataj, wyłącz telewizor. W sumie nie ma w tym nic dziwnego, w końcu poprzedniego dnia poszli poza wioskę i już ich sensei wylądował w szpitalu. Jak mieć pecha to na całego.

Cała wasza trójka zajęła się przeglądaniem swojej części listy.
Każdy punkt miał swój schemat: Imię i nazwisko, adres i zadanie do wykonania. U Ciebie były to: zakupy, wyprowadzenie psa, naprawa dachu, koszenie trawy, dostarczenie przesyłki i mycie okien.
Zachwycony nie byłeś, ale wyjścia nie było.
To na razie. Rzucił Yasuo, mimo wszystko w nie najgorszym nastroju.
Hej. Odparła Masami i udali się w miejsca swoich pierwszych zadań.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pisz tutaj: https://souzoku.forumpl.net/t246-dzielnica-mieszkalna#1228

Chłopak posłusznie oddał listę po czym czekał na powrót sensei. W tym czasie towarzysze zaczęli po krótce opisywać swoje doświadczenia z misji.
- U mnie też nie było źle. Chociaż trochę to zajęło.
Podsumował z nadzieją, że już dzisiaj nie będzie musiał się zajmować takim zadaniem.

Mika wróciła po kilku minutach.
Łapcie. Z tymi słowami rzuciła każdemu z was brzęczącą sakiewkę. Wewnątrz znajdowało się po 100 Yen za wykonaną misję.
Jutro mamy się spotkać pod główną bramą o 9 rano, także nie spóźnijcie się, bo nie będę na nikogo czekać. Nara. Z tymi słowami odeszła w swoją stronę.
Milusio... Podsumował Yasuo, przy akompaniamencie cichego powarkiwania wilka.
To cześć. Rzuciła dziewczyna i także odeszła w swoją stronę.
Ehhh... towarzyska jak zwykle co? Zagaił chłopak.

Shoto wziął zapłatę bez słowa. Miał jednak nadzieję, że ich tymczasowy sensei chociaż spędzi z nimi chwilę. Okazało się jednak całkiem inaczej. Kobieta pożegnała się i odeszła. No cóż, skoro ona nie chce to nie, tyle. Oby ten Nie-Tymczasowy sensei szybko wrócił do zdrowia. Zaskoczeniem również nie było, że koleżanka z drużyny szybko znikła.
- Musisz trochę ją rozruszać. Idź za nią i zagadaj czy coś.
Zasugerował Shoto w kierunku Yasuo.
- Też lecę do siebie. Do jutra.
Pożegnał się po czym ruszył do swojego domu.

Na Twoją sugestię kolega zrobił wielkie oczy, jakbyś co najmniej zaproponował mu skoczyć z wysokiego klifu, czy coś...
Huh...?! JA?! Niby czemu? Sam idź jak jesteś taki mądry! nie chcę, żeby mi odgryzła głowy... Po jego minie wnosiłeś, że faktycznie rozważa to jako opcję.
Po Twoim pożegnaniu usłyszałeś tylko rozczarowane słowa:
Cooo? Serio?! Tak po prostu?! Ehhhh... To cześć... Najwidoczniej był dość rozczarowany, że oboje nie jesteście zbyt zainteresowani zacieśnianiem więzy drużynowych.
W drodze do domu nie działo się nic zaskakującego. No może poza jednym wydarzeniem.
Zauważyłeś jak jakiś typek, na oko 19-sto letni, "potrącił" ramieniem znacznie młodszą dziewczynę, która spokojnie szła ulicą, słuchając muzyki przez słuchawki. Nie zwrócił na nią nawet większej uwagi, mimo że przez to wszystko słuchawki spadły jej z głowy i najwidoczniej się uszkodziły, gdyż do Twoich uszu dobiegło siarczyście wykrzyczane:
BYDLAK!
Dziewczyna wyglądała na mocno wkurzoną, chłopak natomiast bez oglądania się machnął jedynie ręką, podążając dalej i mieszając się z tłumem.

Shoto coraz bardziej utwierdzał się w przekonaniu, że Yasuo ma się ku ich koleżance z drużyny. I w żaden sposób mu to nie przeszkadzało. Była jednak pewna rzecz co do której Yasuo miał rację. Należało się trochę lepiej poznać drużynowo. W końcu spędzą razem wiele czasu a czym więcej będą o sobie wiedzieć tym lepiej. Może przy następnej okazji to Sho zaproponuje Masami aby spędziła z nimi czas? Może...
- Ayy.
Powiedział pod nosem chłopak widząc jak dziewczyna się przewraca. No cóż, na to i na fakt, że słuchawki już były zepsute nie mógł nic poradzić. Mimo to podszedł do niej i podał rękę.
- Wszystko w porządku?
Zapytał co było w sumie głupie bo nie jest w porządku. No ale cóż...

Dziewczyna skorzystała z Twojej pomocy i podała Ci rękę. Mogłeś się też jej nieco bliżej przyjrzeć:



Nie mogła mieć więcej niż 13-14 lat. W tym momencie jej twarz szpecił grymas zdenerwowania i rozżalenia.
W porządku?! Nic nie jest w porządku! Patrz na to! Tylko spójrz! Krzyczała trzymając w rękach pęknięte słuchawki, z nieszczęśnie przerwanymi kablami.
Najnowszy model! Cały rok na nie odkładałam! A teraz przez takiego ciula są do niczego! Dziewczyna całkiem nie przebierała w słowach.
Mam nadzieję, że ktoś mu kiedyś skopie tą nadętą dupę!

No cóż, szybko się wydało, że pytanie było faktycznie głupie. Ale cóż, czasem tak bywa. Teraz za późno, nie da się cofnąć czasu.
- Przykro mi.
Powiedział Shoto do dziewczyny nie wiedząc co więcej może dodać. Dziewczyna była trochę nerwowa. Dobra, nie trochę, bardzo. Młody Senju chciał coś powiedzieć ale nie do końca wiedział co. Raczej był za biedny aby odkupić dziewczynie takie słuchawki, także lipa.
- Może coś zjemy? Nie naprawi to Twoich słuchawek ale może trochę osłodzi ból ich straty?
Zasugerował.

Przez twarz dziewczyny przebiegła masa różnych emocji: zadziwienie, zaskoczenie, a na końcu podejrzliwość.
Heee? Jedzenie? Zapytała z zaskoczeniem.
Po tych słowach skrzyżowała ręce przed sobą.
Zapraszasz mnie na randkę czy coś? Spytała podejrzliwie.

- Nawet nie wiem jak masz na imię. Czy można w takim razie to nazwać randką?
Spytał samemu zastanawiając się czy to randka czy nie do końca. W sumie zamierzał po prostu jej troszkę poprawić humor i tyle.
- No ale jeśli nie chcesz...

Pfff... Też się nie przedstawiłeś. Skąd pomysł, że mogłabym od tak gdzieś z Tobą iść? Powiedziała lekko naburmuszona.
Jesteś facetem nie? Powinieneś pierwszy się przedstawić. Pouczyła Cię.

- Nie możesz mi odmówić, mam pilnego klienta na nerkę.
Zażartował w troszkę głupi sposób.
- Żartowałem, wybacz.
Przeprosił po chwili uświadamiając sobie, że żart był niższych lotów.
- Jestem Shoto Senju. A Ty?

Po Twoim żarcie uniosła nieco lewą brew, zupełnie nie łapiąc kontekstu.
Senju, huh? Jesteś shinobi, czy coś? Dopytała.
Jestem Makoto Nijima. Przedstawiła się i podała Ci rękę.

Cóż, Shoto spodziewał się, że dziewczyna może nie załapać żartu toteż szybko przeprosił.
- Tak.
Potwierdził domysły dziewczyny co do bycia shinobi. Przy okazji stuknął lekko kciukiem opaskę, którą miał na czole. W końcu symbolizowała jego przynależność do grupy ninja.
- Również miło mi Cię poznać.
Odpowiedział z lekkim uśmiechem i podał rękę.
- To co? Teraz jak wiemy jak się nazywamy to lecimy na ramen?
Zasugerował.

Makoto przekrzywiła lekko głowę zastanawiając się nad propozycją. Po chwili wzruszyła lekko ramionami i powiedziała:
W sumie, czemu nie. Ale mam jeszcze robotę w sklepie, więc musimy się wyrobić w godzinę.
Z lekkim zawahaniem podała Ci rękę, ale szybko się rozluźniła.
Po drodze do restauracji zadała Ci kilka pytań, o rodzinę, bycie shinobi, misje itp.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pisz tutaj: https://souzoku.forumpl.net/t122-ichiraku-ramen