Pobawny się w wiedźmina :)

Ślad był raczej urywany, czasem musiałeś kluczyć i szukać tropu: śladów krwi bądź piór. To, że stwór latał było wielkim utrudnieniem. Do tego dało się wywnioskować, że parobek usiłował się uwolnić, przez do bestia nie leciała całkiem prosto. Tropiłeś swój cel od dwóch godzin, zbliżyłeś się do podnóża, teren stał się też bardziej pofałdowany, co po raz kolejny utrudniło Ci śledzenie.
Pocieszające, że ostatnio nie padało, bo szedłbyś całkiem na ślepo...
Mijały kolejne godziny i powoli słońce chyliło się ku zachodowi. Zostały Ci jakieś 3 godziny względnego światła. Na godzinę przed zachodem słońca dotarłeś w końcu do celu... poniekąd. W tym miejscu było kilka otworów, sugerujących wejście do jaskiń, pozostało wybrać tę właściwą.

Docierając do jaskiń Roland zaczął się zastanawiać, którą wybrać. Nadal miał nadzieję, że potwór śpi i z łatwością uda się go zabić. Cóż, byłby to niesamowity cud, jednak nie ma co marzyć. Zastanawiając się, którą z jaskiń wybrać, chłopak starał kierować się pewnymi kryteriami. Po pierwsze szukał takiego wejścia, przez które zmieściłby się kuroliszek. Po drugie szukał jakiegoś zapachu bądź śladu, który mógłby wskazywać na to, że wszedł właśnie tam. Po trzecie... Nie było trzeciego. Gdy znalazł taką jaskinię, wszedł do niej wypijając wcześniej kota.

Ostatni ślad kierował Cię do kilku wylotów. Nie było wyjścia i musiałeś wspiąć się wyżej. Pierwsze trzy sprawdzone wejścia nie wyglądały podejrzanie.
Przed kolejnym natknąłeś się na dużą, zaschniętą plamę krwi. Najwidoczniej kuroliszek upuścił tu swoją ofiarę i wciągnął w głąb jaskini. Wybrałeś to wejścia i wypiłeś eliksir. Smakował... okropnie. W pierwszej chwili miałeś wrażenie, że zwymiotujesz. Zaraz potem przeszył Cię ból, promieniujący od żołądka, do oczu. Nie trwało to długo, ale było bardzo nieprzyjemne. Wiedźmińskie eliksiry nigdy nie należały do przyjemnych specyfików...
Od samego wejścia czułeś smród zgnilizny i rozkładu. Od czasu do czasu napotykałeś części zwierząt, ogryzione do czysta. Jaskinia okazała się labiryntem, z nieskończonymi zakrętami, ślepymi korytarzami, a teraz także rozgałęzieniami.
Miałeś do wyboru 3 drogi. A po każdej z nich widziałeś ślady przejścia stwora. W jednym z korytarzy leżało pióro. W drugim zaschnięta krew zdobiła podłogę, A w trzecim leżały szczątki poprzedniego posiłku.

Docierając przed następne rozwidlenie Roland nie zastanawiał się długo. Pierwszy korytarz odrzucił niemalże natychmiast. Co do drugiego i trzeciego nie miał pojęcia. Powąchał krew zastanawiając się jak długo tu może być. Jeśli dłużej niż 5 dni to wybrał trzecią ścieżkę. Jeśli 5 lub mniej to drugą ścieżkę. Jeśli ciężko mu było ocenić to wybrał jednak drugą.

Krew była zaschnięta i ciężko było Ci stwierdzić od jak dawna tu jest. Mimo wszystko wybrałeś tę właśnie drogę. Szedłeś korytarzem jakiś czas, kiedy zacząłeś słyszeć charakterystyczne skrzeczenie kuroliszka. Był on w sporejo dległości, ale powoli zbliżałeś się do jego leża.

Chłopak nie wiedział do końca co go zaraz czeka. Trzymając w prawej ręce miecz srebrny wykonywał powolne, delikatne i ostrożne kroki, spoglądając na czym stąpa. Przy okazji rozglądał się po jaskini aby zobaczyć jak wygląda sytuacja jeśli chodzi o pozostałe ewentualne wyjścia i ogólny zarys tego gdzie może uciec potwór lub gdzie samemu może się schować. Kroki były skierowane tak, żeby obejść potwora i zaatakować go od tyłu. Cóż, raczej i tak się to nie uda bo stwór go zauważy bądź usłyszy, ale nie zaszkodzi spróbować.

Jaskinia w której siedział stwór była owalna, ale nieco wydłużona, a Ty znajdowałeś się u wylotu od dłuższej strony. Potwór siedział pod ścianą po Twojej prawej stronie i wił gniazdo. Był bardzo skupiony na swoim zadaniu. Zauważyłeś, że był to raczej młody osobnik.

Po drugiej stronie jaskini znajdował się drugi tunel, podobny do tego, który właśnie opuściłeś. Co do innych drug, zauważyłeś po lewej stronie, przy suficie wylot kolejnego tunelu. Prawdopodobnie kuroliszek mógłby się tam zmieścić.